سلام ...
سلام من به سلطاني که سالياني سلطنش
به خاطر سياهي دلهايي به سالي بعد افتاده است.



سلام من به مولايي که بندگان همچو منش
عنان خودخواهي را به دست گرفته اند
و زر دل را با زنگاري معاوضه مي کنند
و خبر ندارند در کوچه ها
دلبري به اميد دلي نشسته است.

به نام پروردگاری آغاز می کنم که همیشه بهترین هارا به من هدیه



داد ...



همیشه زیباترین احساس ها را برایم به ارمغان آورد ...



به نام خدایی آغاز می کنم که عشق تو را در دلم شعله ور کرد ...





مهدی جان ... سلام ...



سلامی به زیبایی تمامی ِ عهدها و آل یاسین ها ...



دل تنگم ... اما ...



دلتنگی ام از غروب جمعه نیست ... دلتنگی ام از دوری ِ توست ...



تنهایم نگذار ...



مهدی جان ... من ... همیشه آرزویم این بود که روزی قلمم را برای



تو بر روی صفحات سفید کاغذ به رقص در بیاورم ...



و اکنون است که می نویسم ... و ... قلمم به من لبخند می زند ...



مهدی جان ...



کاش زودتر می آمدی ... تا اشک هایم را نثار راهت کنم ... بلکه



آرامشی بدهی این قلب پر تلاطمم را ...



مهدی جان ... بیا ...



آرزویم این است که سیمای بی نظیر تورا به تماشا بنشینم ...



و... دلم را ... وجودم را ... با یاد تو تسلی بخشم ...



ای کاش در کنارم بودی ... تا درونم را با نگریستن به وجود



مبارکت تسکین می دادم ...



می دانم ... هستی ... همین جا ...



کنارم بمان ... کنار من و خدای من ...



من را که می شناسی ... !



منم ... شبرو ... همان شبرو ِ شبهای شیرین نیایش ...



کاش قدم زدنت در گرداگرد سجاده ام در آن شبها باز تکرار می



شد ...



کاش پرتو ِ همیشگی وجودت زودتر روحم را تسخیر می کرد ...



ای کاش ...



ای کاش زودتر می آمدی ...



مهدی جان ...



دستم را بگیر ...



محکم بفشار ... تا برای همیشه شبرو ِ راهت باشم ...



مهدی جان ... زودتر بیا ...

سلام مولای عزیزم....
هنوزم شرم دارم که برایت نامه بنویسم.
از شرمی که دارم دیگر نمیتوانم عاشقانه صدات بزنم...میترسم نگاهم نکنی...
آقا اجازه یه یه حرف بزنم :
بخدا دلم واسه غربتتون داره میترکه...
نمیدونم چی بگم...
از این ادما....از این وضع مردم....نه نمیخوام خودمو جدا ازشون بدونم....چون میدونم چقد به قلبت زخم زدم....
هنوزم وقتی یادم میاد که نتونستم اونی شم که میخواستی و اومدم جمکرانت داغوون میشم...
دیگه باید بشینم و روزا و سالارو بشمارم تا ببینم کی میتونم رو خاک جمکرانت بوسه بزنم...
آقا میدونی که دیگه نمیخوام اون ادم سابق شم...میخوام بشم یکی که بتونم از غصه هات بکاهه...
دلم گرفته.....دلم بدجور واسه غروب پنجشنبه جمکرانت تنگه...
کاش یه بار دیگه....فقط یه بار دیگه میومدم و به گنبد جمکرانت خیره میشدم....
آقاجونم....بذار به خودم جرات بدم و میگم که دلم برایت تنگ شده...
میدونم خودمونی شدم زود ، اما آقا میدونی که جز تو کسیو ندارم...
دارم خودمو از لجن زاری که توش گیر کردم میارم بیرون...کمکم کن...
دلم گرفته...بدجور گرفته....
این روزا عجیب یاد شما و غصه هاتون میفتم....
و چقد شرم میکنم که نمیتونم کمی از غماتون بکاهم...

مولای من؛

درد دوری یک طرف

درد صبوری یک طرف

هر دو را چون بنگری

باز انتظارش یک طرف

تمام راه ظهور را با گنه بستم
دروغ گفته ام آقا كه منتظر هستم

كسي به فكر شما نيست، راست مي گويم
دعا براي تو بازي است، راست مي گويم

اگرچه شهر براي شما چراغان است
براي كشتن تو نيزه هم فراوان است

من از سرودن شعر ظهور مي ترسم
دوباره بيعت و بعدش عبور مي ترسم

من از سياهي شب هاي تار مي گويم
من از خزان شدن اين بهار مي گويم

درون سينه ما عشق يخ زده آقا!
تمام مزرعه هامان ملخ زده آقا !

كسي كه با تو بماند، به جانت آقا نيست
براي آمدن اين جمعه هم مهيّا نيست

آقا

من اصلِ انتظار تو را برده ام زِ یاد

با انتظارهای فراوانم از شما ...

سْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند بخشنده مهربان

اللَّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الحُجَهِ بنِ الحَسَن

خدایا، ولىّ ات حضرت حجّه بن الحسن

صَلَواتُکَ علَیهِ و عَلی آبائِهِ فِی

که درودهاى تو بر او و بر پدرانش باد

هَذِهِ السَّاعَهِ وَ فِی کُلِّ سَاعَهٍ

در این لحظه و در تمام لحظات

وَلِیّاً وَ حَافِظاً وَ قَائِداً وَ نَاصِراً وَ

سرپرست و نگاهدار و راهبر و یارى گر

دَلِیلًا وَ عَیْناًحَتَّى تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ

و راهنما و دیدبان باش، تا او را به صورتى

طَوْعاً وَ تُمَتعَهُ فِیهَا طَوِیلا"

که خوشایند اوست ساکن زمین گردانیده،

و مدّت زمان طولانى در آن بهرهمند سازى‬